วิถีชีวิตของอิมามโคมัยนี(รฎ)ในเดือนรอมฎอน “การทำอิบาดัตและตะหัจญุด”
หนึ่งในโปรแกรมพิเศษของอิมามโคมัยนี (รฎ.) ในช่วงเดือนรอมฎอนอันจำเริญ คือการทำอิบาดัตและนมาซตะหัจญุด อิมามโคมัยนี (รฎ) ถือว่าการทำอิบาดัตเป็นสื่อแห่งการเข้าถึงความรักยังพระองค์ ท่านได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนว่า “ในหุบเขาแห่งความรักนั้น การทำอิบาดะห์ หาใช่เป็นหนทางสู่สรวงสวรรค์เพียงอย่างเดียวไม่”
บรรดาผู้ที่รู้จักอิมามส่วนใหญ่เล่าว่า “การนมาซยามค่ำและตะหัจญุดเป็นหนึ่งในโปรแกรมของอิมามตั้งแต่วัยหนุ่ม”
หนึ่งในสมาชิกครอบครัวของอิมามกล่าวว่า: เมื่อฉันเดินเข้าไปในห้องของอิมามอย่างช้าๆในความมืดของเที่ยงคืน ฉันรู้สึกถึงการแสดงความรักของอิมามกับพระเจ้า และเห็นว่าอิมามทำการนมาซด้วยความคุชุอฺเป็นพิเศษและทำการรุกูอฺและสุญูดอย่างนอบน้อม ที่ไม่อาจจะพรรณนาได้ ซึ่งสภาพเหล่านี้ของอิมามไม่ได้เป็นเพียงแค่หนึ่งหรือสองคืน แต่เป็นวิถีปฏิบัติตลอดชีวิตของท่าน
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งในสำนักงานของอิมามกล่าวในเรื่องนี้ว่า เป็นเวลา 50 ปีแล้วที่อิมามไม่เคยละทิ้งนมาซตะฮัจญุด ไม่ว่าอิมามจะป่วย ถูกเนรเทศ และถูกคุมขังในคุก แม้กระทั่งช่วงเวลาที่ป่วยอยู่บนเตียง อิมามก็ไม่เคยทิ้งนมาซตะฮัจญุด แต่หากคืนไหนที่อิมามไม่สามารถทำนมาซตะฮัจญุดได้ อิมามจะเสียใจและเศร้าใจเป็นอย่างมาก
อยาตุลเลาะห์ มุสฏอฟา โคมัยนี (บุตรชายอิมาม) เล่าว่า: ฉันเห็นอิมามอยู่ในห้องของเขา และเสียงร้องของเขาก็ดังขึ้น ฉันถามแม่ของฉันว่า อะไรที่ทำให้เขาร้องไห้เช่นนี้? แม่ของฉันตอบว่า : ในคืนนั้นเขาไม่สามารถหรือพลาดโอกาสในการทำการนมาซตะฮัจญุด สภาพเขาจึงเป็นเช่นนี้”
บุตรชายของอิมามโคมัยนี(รฎ) เล่าว่า: ในคืนหนึ่งของเดือนรอมฎอน ฉันนอนอยู่บนดาดฟ้า ซึ่งเป็นบ้านขนาด 45 เมตร ฉันตื่นขึ้นและได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา ฉันก็รู้ว่านั่นคือเสียงของท่านอิมามโคมัยนีที่กำลังนมาซตะหัจญุดในความมืด มือของท่านยกขึ้นสู่ฟากฟ้าและร้องไห้ โปรแกรมของท่านอิมามในช่วงรอมฎอนคือ จะทำการนมาซและดุอาอฺทั้งกลางวันและกลางคืน ท่านจะพักผ่อนสักเล็กน้อยหลังจากนมาซศุบฮ์ และจากนั้นก็จะเตรียมพร้อมสำหรับการทำงานในเช้าตรู่
