ลายมือที่สวยที่สุด
วันหนึ่งท่านหญิงฟาฏิมะฮ์ ซะฮ์รออ์ (ซ.) กำลังทำงานบ้าน ท่านฮะซันกับท่านฮุเซน (อ.) บุตรชายผู้เป็นที่รักกำลังเขียนหนังสือ แต่ละท่านก็อ้างว่าลายมือของตัวเองดีกว่าและสวยกว่าอีกคน แล้วทั้งสองก็เข้ามาหามารดาเพื่อการตัดสิน และให้ท่านดูว่าของใครดีกว่าและสวยงามกว่ากัน แต่เพื่อไม่ให้ใครคนใดคนหนึ่งเสียใจ ท่านจึงบอกกับทั้งสองว่า “ไปถามบิดาของลูก ๆ ดูเถิด”
เมื่อท่านฮะซันกับท่านฮุเซน (อ.) ได้เล่าเรื่องราวให้บิดาฟัง ท่านอะลี (อ.) ผู้เป็นบิดาก็ไม่ต้องการให้ลูกคนใดคนหนึ่งเสียใจและหมดกำลังใจเช่นเดียวกัน ท่านจึงกล่าวว่า “ลองไปถามท่านศาสนทูต (ศ็อลฯ) ท่านตาของลูก ๆ กันดีกว่า”
เด็กน้อยทั้งสองจึงไปหาท่านศาสนทูต (ศ็อลฯ) และยื่นลายมือที่เขียนขึ้นให้ท่านดู ท่านศาสนทูต (ศ็อลฯ) ก็กล่าวเช่นเดียวกันว่า “ตาก็ไม่อาจตัดสินให้ได้ จนกว่าจะได้ปรึกษากับญิบรออีลเสียก่อน”
ญิบรออีลจึงได้ลงมาหาท่านศาสนทูต (ศ็อลฯ) และกล่าวว่า
“พระผู้เป็นเจ้าของท่านตรัสว่า ต้องให้มารดาของทั้งสองแสดงความคิดเห็นและตัดสินให้ทั้งสอง”
ท่านหญิงซะฮ์รออ์ (ซ.) ถอดสร้อยคอของท่านออกจากลำคอ แก้เงื่อนของสร้อยออก แล้ว สร้อยคอที่เป็นลูกปัดก็ร่วงกระจายลงบนพื้น จากนั้นท่านก็กล่าวกับลูกทั้งสองว่า
“ผู้ใดที่เก็บลูกปัดสร้อยคอได้มากกว่า เขาผู้นั้นจะมีลายมือที่สวยงามกว่า”
ทั้งสองท่านเก็บลูกปัดได้จำนวนเท่ากัน สุดท้ายก็ไม่มีผู้ใดเสียใจ และได้ผลสรุปของการตัดสินว่า ลายมือของทั้งสองสวยงามและดีเท่าๆ กัน
