อำนาจการปกครองเหนือตัวมนุษย์ที่เลวร้ายและมีอันตรายมากที่สุด คืออำนาจการปกครองและการครอบงำของอารมณ์ใฝ่ต่ำ มันจะทำให้มนุษย์ตกเป็นทาส และนำพาพวกเขาไปสู่ความตกต่ำและความชั่วร้าย การต่อสู้กับอำนาจครอบงำของอารมณ์ใฝ่ต่ำซึ่งถูกเรียกว่า “ญิฮาดอักบัร” (การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด) จำเป็นต้องอาศัยปัจจัยช่วยเหลือและเจตนารมณ์อันแข็งแกร่งมั่นคง
มนุษย์ด้วยกับการถือศีลอด ซึ่งได้แก่การงดเว้นจากการกิน การดื่ม และการยับยั้งตนจากข้อห้ามต่างๆ ในความเป็นจริงแล้ว เขากำลังทำสงครามต่อสู้กับความต้องการต่างๆ ของตนเอง การฝึกฝนการกระทำดังกล่าวนี้ จะทำให้เจตนารมณ์และการตัดสินใจของมนุษย์เกิดความเข้มแข็ง และจะช่วยปลดปล่อยจิตวิญญาณของเขาให้หลุดพ้นจากพันธนาการและการครอบงำของอารมณ์ใฝ่ต่ำและกิเลสต่างๆ
ท่านอมีรุลมุอ์มินีน (อ) ได้กล่าวว่า “มนุษย์ที่ประเสริฐที่สุด คือบุคคลที่ต่อสู้กับอารมณ์ใฝ่ต่ำของตนเอง” (8) และในอีกวจนะหนึ่งท่านกล่าวว่า “…และมนุษย์ที่เข้มแข็งที่สุด คือบุคคลที่พิชิตอารมณ์ใฝ่ต่ำของตนเองได้” (9)
ดังนั้นผู้ถือศีลอดคือมนุษย์ที่มีความประเสริฐที่สุด ทั้งนี้เนื่องจากพวกเขาคือผู้ที่ต่อสู้กับความต้องการและอารมณ์ใฝ่ต่ำของตนเอง และหากพวกเขาใช้ความอุตสาห์พยายามในการใช้ประโยชน์ดังกล่าวนี้จากการถือศีลอดของตนเป็นอย่างดีแล้ว พวกเขาจะกลายเป็นผู้พิชิตเหนือจิตใจของตนเอง และจะเป็นมนุษย์ที่มีความเข้มแข็งที่สุดด้วยเช่นกัน
